Verslag van een winnaar

WoestHaar en de ezelparaplu

Mijn vingers blijven boven het toetsenbord hangen. Op radio 2 bij Frank van ‘t Hof en Wouter van der Goes is Bianca aan het woord. Ik word getriggerd door de woorden ‘Big Brother’ en ‘Knuffel Ruud’. Ik ben in een klap terug in de tijd.

Het is 1999.
Ik werk voor het eerst als teamleider in een piepklein ziekenhuis. Ook mijn collega is nieuw in deze organisatie en werkt voor het eerst in een leidinggevende functie. We proberen de operatieafdeling goed te leiden. Er is een verschil. Waar ik mijn nieuwe vak regelmatig als lijden ervaar, acteert collega WoestHaar als een ruwe bolster. Hij dendert met harde stem en bulderende lach overal doorheen. Met een gestrekt been, zeg maar.
Op de operatiekamerafdeling wordt alleen maar over een nieuw televisieprogramma ‘Big Brother’ gesproken. Mensen die elkaar niet kennen, hebben zich vrijwillig in een huis vol camera’s laten opsluiten en zijn totaal afgesloten van de buitenwereld. Er is geen telefoon, televisie of krant. Ze zijn tot elkaar veroordeelt en heel Nederland kijkt ademloos toe hoe de onderlinge verhoudingen zich ontwikkelen.
Ik zit in de koffiekamer en luister naar mijn collega’s. Er zijn drie groepen te onderscheiden: de voyeurs die er openlijk vooruitkomen dat ze het programma geweldig vinden, de stiekeme gluurders die zeggen niet te kijken, maar de glinstering in hun ogen vertelt iets anders en absolute tegenstanders die iedere avond voor de buis zitten om hun mening onderbouwd te kunnen ventileren. Ik weet niet zo goed wat ik van het nieuwe format moet vinden. Ik kijk vooral met verbazing naar ‘Knuffel Ruud’. Hij heeft wat weg van WoestHaar. Een markante kop, prominent aanwezig, het hart op de tong, recht door zee, en vooral positief. Waar Ruud is, is het vrolijk en gezellig. Ik kijk rond en mijn ogen blijven aan WoestHaar kleven. Hij voert de boventoon en heeft de lachers op zijn hand. Het lijkt hem, net als Ruud de Knuffelaar, niets uit te maken wat een ander van hem vindt. Het lijkt mij heerlijk zo onbevangen in het leven te staan.

Bianca wordt op radio 2 geïnterviewd. Ze was een van de bewoners van Big Brother 1. Ze is al jaren back to basic en heeft in Zeeland ‘Het Ezelhuis’. Bianca had het idee om met de ezel (als drager van het vuil) het strand schoon te maken, maar het werd verboden omdat haar viervoeters niet op het strand zijn toegestaan. Om aandacht te vragen voor wat ze doet verloot ze een ezelparaplu onder haar volgers op Instagram.
Ik bedenk me geen moment en pak mijn smartphone. Laat de ezel, naast de teckel, de otter, de eend en de hommel, nou tot mijn top 5 van leukste dieren horen!

Ik heb hem gewonnen, de plu vol ezels. Dolgelukkig ben ik met mijn nieuwe aanwinst. Als dank stuur ik Bianca, die de wereld vrolijker maakt met haar ezels, een ‘WoestHaar en Riek’. Ter ere van mannen als Ruud en WoestHaar de wereld vrolijker maken.
Ook zin in om te ontspannen en te lachen in de zon? Bezoek Het Ezelhuis en lees ‘WoestHaar en Riek’ ;) Te bestellen bij www.boekenart.nl